“10. Sınıf Bilim ve Kültür Yayınları Din Kültürü Ders Kitabı Sayfa 125 Cevabı” ulaşabilmek ve dersinizi kolayca yapabilmek için aşağıdaki yayınımızı mutlaka inceleyiniz.
10. Sınıf Bilim ve Kültür Yayınları Din Kültürü Ders Kitabı Sayfa 125 Cevabı
iyi bilip doğru anlayan, bilgisini yaşantısında uygulayan, iyi niyetli ve güzel ahlaklı âlimlere) sorun…”(42) buyurmaktadır. Yöneticiler de bilemedikleri konuları bilenlere sormakla yükümlüdürler. Bu açıdan bakıldığında birinci derecede ulülemir, âlimlerdir; ikinci derecede ulülemir ise yöneticiler, amirler ve kumanda mevkiinde olanlardır.
Allahü Teâlâ ulülemre de itaati emretmektedir. Ancak yönetici ve âlimlere itaat, mutlak olarak bir zorunluluk değildir. Mutlak itaat, yalnız Allahü Teâlâ’ya ve Hz. Peygamber’edir (s.a.v.). Nitekim konumuz olan ayette “İtaat ediniz.” emri tekrarlanmadan “ulülemre de…” denilmesi, yöneticilere itaat yükümlülüğünün Allah’a (c.c.) ve Resûlü’ne (s.a.v.) itaatle aynı olmadığına, onların emirleri Kur’an’a ve sünnete uygun olmadığı müddetçe kendilerine itibar ve itaat edilmeyeceğine işaret etmektedir. Peygamberimizin (s.a.v.), “Hiçbir mahlûka (yaratılmış olana), Allah’ın emrine uymadığı takdirde itaat edilemez.”(43), “Ancak maruf (İslam’ın hükümlerine uygun) olan emre itaat edilir.”(44) ve “Allah’a itaatsizlik sayılan emre itaat edilmez.”(45) hadisleri bu temel kuralı açıkça ifade etmektedir.
Ayetin iniş (nüzul) sebebi de aynı kuralı destekler mahiyettedir. Hz. Peygamber Efendimiz (s.a.v.) bir grup sahâbîye askerî görev vermiş, Abdullah bin Huzâfe’yi (r.a.) de birliğin komutanı olarak tayin etmişti. Abdullah bin Huzâfe (r.a.), bir olay nedeniyle sahâbilere öfkelendi ve odun toplayıp ateş yakmalarını, ateş yanınca da içine girmelerini emretti. Sahâbîlerden bir kısmı, “Komutana (ulülemre) itaat edilir.” diyerek ateşe girmek istediklerinde diğerleri onlara engel oldular ve “İtaat gerektiren emrin meşrû (İslam dininin hükümlerine uygun) olması gerekir. Bu emrin meşrû olmadığını düşünüyoruz.” dediler.
Sahâbîler Medine’ye döndüklerinde olayı Peygamberimize (s.a.v.) anlattılar. Hz. Peygamber (s.a.v.), emre itaat etmeyenleri haklı buldu ve “Eğer ateşe girenlar olsaydı, kıyamete kadar ondan kurtulup çıkamazlardı. İtaat ancak meşrû emre olur.”<46> buyurdu.
“… Eğer bir hususta anlaşamazsanız -Allah’a ve ahirete gerçekten inanıyorsanız- onu, Allah’a ve peygambere götürün (anlaşmazlığa düştüğünüz meseleyi, Kur’an’a ve sünnete göre çözümleyin)…” emri bütün Müslümanları kapsamaktadır.
Müslüman bireyler veya gruplar ya da yöneticilerle yönetilenler arasında bir anlaşmazlık çıktığında, bu anlaşmazlık kişilerin istek ve görüşlerine göre değil, dinin ana kaynakları olan Kur’an’a ve sünnete göre çözümlenecektir. Çünkü hüküm koyma yetkisi İslam’a göre Allah’a (c.c.) aittir. Allah’a (c.c.) has olan bu yetkinin, aynı mahiyette olmak üzere başka şahıs veya kuruma tanınması İslam’a aykırıdır. Resûlullah (s.a.v.) de Allahü Teâlâ’nın hükümlerine göre davrandığından, onun sünneti de Müslümanları bağlayıcıdır.
Anlaşmazlık bireyler veya gruplar arasındaysa ülü’l-emrin bu anlaşmazlığı, Kur’an ve sünnetin ilke ve ölçülerine uygun şekilde gidermesi gerekir. Ancak meselenin çözümüyle ilgili Kur’an-ı Kerim’de Peygamber Efendimizin (s.a.v.) sünnetinde açık bir hüküm bulunmazsa İslam tarihinde Müslümanların aynı veya benzer olaylardaki uygulamaları esas alınır. Bu da mümkün değilse, konu, İslami ölçülere göre yetkin kabul edilen âlimler tarafından, Kur’an ve sünnetin açık hükümlerine aykırı olmayacak bir kararla çözüme kavuşturulur.
- Cevap: Bu sayfada soru bulunmamaktadır.
“10. Sınıf Din Kültürü ve Ahlak Bilgisi Ders Kitabı Cevapları Bilim ve Kültür Yayınları Sayfa 125” ile ilgili aşağıda bulunan emojileri kullanarak duygularınızı belirtebilir aynı zamanda sosyal medyada paylaşarak bizlere katkıda bulunabilirsiniz.
Yorum Yap